تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی و فراوانی متالوبتالاکتامازها در ایزوله های سودوموناس آئروژینوزا

زمینه و هدف: سودوموناس آئروژینوزا پاتوژنی فرصت طلب و یکی از عوامل مهم عفونت های بیمارستانی است. با توجه به مقاومت روز افزون سودوموناس آئروژینوزا به داروهای ضد میکروبی و به خصوص نسبت به ترکیبات بتالاکتام اهمیت مقاومت این باکتری دو چندان می شود. هدف از این مطالعه تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی و فراوانی متالوبتالاکتامازهای imp, spm, sim در ایزوله های سودوموناس آئروژینوزای جدا شده از نمونه های بالینی بیمارستان های شهر زنجان با دو روش فنوتیپی و ژنوتیپی بود. روش بررسی: در این مطالعه ی توصیفی مقطعی، 120 ایزوله سودوموناس آئروژینوزا از نمونه های بالینی مختلف از بیمارستان های شهر زنجان طی سال های 92-1391 جمع آوری گردید. پس از تایید ایزوله ها با تست های بیوشیمیایی، حساسیت آنتی بیوتیکی آن ها با روش دیسک دیفیوژن (kirby-baur) طبق توصیه ی c‏lsi نسبت به 7 آنتی بیوتیک تعیین گردید. برای بررسی وجود mbls در سویه های جدا شده، از روش دیسک ترکیبی (combined disk) استفاده و حضور ژن های blaimp, blaspm, blasim با استفاده از روش pcr شناسایی گردید. یافته ها: در این مطالعه به ترتیب بیشترین و کمترین میزان مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک های سفوتاکسیم (3/43 درصد) و آمیکاسین (6/21 درصد) مشاهده شد. از 120 ایزوله سودوموناس آئروژینوزا، 35 ایزوله (2/29 درصد) مقاوم به ایمی پنم بودند. نتایج حاصل از دیسک ترکیبی نشان داد که 100 درصد ایزوله های مقاوم به ایمی پنم، مولد متالوبتالاکتاماز بودند. از 35 ایزوله مولد mbl، 28 ایزوله (80 درصد) حامل ژن blaimp، 20 ایزوله (1/57 درصد) حامل ژن blaspm، 5 ایزوله (3/14 درصد) حامل ژن blasim و 1 ایزوله (8/2 درصد) حامل هر سه ژن blaimp, blaspm, blasim بودند. نتیجه گیری: افزایش مقاومت نسبت به آزترئونام و ایمی پنم، می تواند به عنوان یک هشدار برای گسترش مقاومت آنتی بیوتیک در ایزوله های سودوموناس آئروژینوزا و شکست درمانی عفونت های ناشی از این باکتری به شمار آید.